Doordat ik in januari 2016 een artikel plaatste op www.nieuwetijdskind.com merk ik, dat steeds meer mensen mijn website en praktijk weten te vinden. Dit maakt dat ik hier nu nog een stukje van mijn weg wil delen.
In juli 2015 voelde ik me moedig genoeg om mijn website te presenteren aan de buitenwereld en maakte ik ter ondersteuning hiervan ook een facebook-pagina voor de praktijk. Wat de nieuwe lezers niet weten is dat mijn homepage er eerst anders uitzag dan nu.
Ik had mijn praktijk eerst heel “veilig” breed neergezet voor ieder mens met allerhande klachten. Wetende dat het eigenlijk beter voor mezelf was als ik me zou richten op mensen die dichter bij mezelf staan en dichter staan bij wat er in mijn hart leeft.
Maar goed het hele ondernemen was al nieuw voor me en iedere keer deed ik weer een stap buiten mijn comfortzone hierin. Iedere stap buiten mijn comfortzone bracht me dichter bij mezelf en deed mij groeien in mijn vertrouwen. En zo voelde ik in november dat het tijd was om te differentiëren en dit uit te dragen. Ik wijzigde mijn homepage en zette onderstaande post op facebook:
De differentiatie van Praktijk de Vrije Wil
In mijn nieuwsbrief en ook hier kondigde ik een differentiatie aan. Inmiddels heb ik de eerste stappen hierin gezet, te lezen op mijn homepage: www.praktijkdevrijewil.nl
Bijna de helft van alle Nederlanders (42,7% om precies te zijn, voor zover dit mogelijk is) treft minimaal een periode in zijn leven waarop hij/zij getroffen wordt door een psychische aandoening. Zichtbaar of onzichtbaar voor de omgeving, want er rust nog steeds een taboe op psychische aandoeningen. Mensen worden vaak negatief gelabeld en veroordeeld. Er bestaan heel wat misvattingen over mensen met een psychische aandoening.
Zo jammer, vind ik dat. Want in mijn jarenlange ervaring binnen de psychiatrie en de verslavingszorg, heb ik de meest mooie zielen mogen ontmoeten. Ik heb niet alleen als hulpverlener ervaring binnen het “reguliere circuit”, maar door omstandigheden heb ik ook aan de andere kant mogen staan. Zelf voelde ik me hier niet begrepen en schoot er totaal niets mee op. Door het onbegrip drukte het me eigenlijk alleen maar verder in een negatieve spiraal.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben van mening dat er zeker mensen zijn die baat hebben bij het “reguliere circuit”, en alles wat het te bieden heeft. Maar ik ben ook zeker van mening dat er meer mensen zijn die het daar niet kunnen vinden. En net als ik in het verleden, zich daar niet gehoord en gezien voelen.
Zo zei ooit iemand tegen me: “Mar, ik ben kapot gezorgd”. Woorden die me door merg en been gaan. Volledig geknakt in zijn Vrije Wil, zelfbeschikking en geloof in zichzelf en de toekomst. Voor deze mensen wil ik heel graag een liefdevol alternatief bieden. Een veilig ankerpunt en baken van licht, waarin ieder individu zichzelf mag zijn. Zichzelf en alles wat er in zich leeft mag ontdekken en omarmen in liefde en licht.
“Zware” onderwerpen hebben soms wat luchtigheid nodig. Deze lucht breng ik graag met de nodige humor, vandaar onderstaande foto.*
*De foto die ik op fb had staan mag ik helaas niet delen op mijn website maar had de volgende boodschap: I’m in therapy to learn how to deal with people who should be in therapy! 😉
Ik wilde dit stukje van mijn weg nog even delen in een blog om je opnieuw te inspireren. Ik had wat angsten op mijn weg en ik heb ze kleiner gemaakt door steeds een stapje te doen. Steeds één stap buiten mijn comfortzone, wat me uiteindelijk op de juiste weg bracht. Achteraf en in het geheel zat ik dus steeds al op de juiste weg.
Al die tijd wist ik al wat mijn differentiatie zou zijn maar ik had hier een angst bij. Namelijk een angst voor oordeel en deze zat er ook al toen ik de praktijk breed neerzette. Wanneer je een website maakt, maak je jezelf ook zichtbaar en wanneer je zichtbaar bent gaan mensen hier wat van vinden. Wanneer je het specifiek maakt laat je nog meer van jezelf zien en ben je nog specifieker te raken wanneer je je wat aantrekt van het oordeel van een ander.
Door het stapje voor stapje te doen, maakte ik het dragelijk voor mezelf. Want het oordeel was er wel degelijk, maar ik kon dit loslaten. In het hier en nu krijg ik zoveel vertrouwen van mensen die zich herkennen in wat ik laat zien van mezelf. Wat maakt dat ik nu blij en trots ben dat ik gewoon mijn weg ga en daarmee niet alleen mijzelf, maar ook andere mensen ondersteun.
De laatste dagen betrap ik mezelf erop dat ik me nog steeds laat beïnvloeden door een stukje angst voor oordeel wat er nog steeds zit….. Daarover meer in één van mijn volgende blogs :-).
