Diepgang, verbinding,acceptatie

Laat ik het maar gewoon zeggen zoals het is: ik houd van diepgang! Ik houd van diepgang, acceptatie en verbinding. Samen met wat andere uitdagingen van het hoog gevoelig zijn, zoals bv overprikkeling. Vind ik het soms een uitdaging dit overal te vinden.

Met de volle maan van vorige maand tijdens de kerst, werd dat in deze combinatie wat getriggerd in mij. In het verleden wanneer ik op zoek ging naar die diepgang en verbinding, kreeg ik dikwijls als reactie: wat doe je moeilijk. Wanneer ik acceptatie zocht in de gezonde keuzes voor mezelf, is het al snel: wat doe je moeilijk. Herkenbaar?

Nu ik mezelf accepteer kan ik dit vaak al snel loslaten en blijft gewoon, het blij zijn met mezelf over. Maar in de tijd van kerst toen ik dit even aan het overpeinzen was, kwam direct onderstaand gedicht in me op. Die ik prachtig vind.

Een weekje na de kerst, was ik even een lekker dagje ontspannen met een vriendin in de sauna. Tot ergernis van de mede saunabezoekers hebben we wat afgekletst. En zo kwamen we samen ook op het onderwerp: acceptatie.

Zij leeft haar leven op haar manier en ik leef mijn leven op mijn manier. En hier zitten best grote verschillen tussen. Toch verbinden we ons met elkaar. En vinden we het prettig om al deze verschillen met elkaar te delen en natuurlijk ook onze overeenkomsten.

We hadden het erover dat dit best heel fijn is en niet altijd overal te vinden. Zo concludeerden we dat dit echt aan het volledig accepteren van elkaar te danken is. Opnieuw kwam onderstaand gedicht in me op. Waardoor ik besloot deze dan maar eens ter inspiratie te plaatsen.

Accepteer elkaar en zoek die verbinding. Het is echt rijkdom wanneer je dit in je leven hebt.

~Gedicht van Oriah Mountain Dreamer~

De uitnodiging

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost;

Ik wil weten waar je naar hunkert; en of je ervan durft te dromen

het verlangen van je hart te vervullen.

 

Het interesseert me niet hoe oud je bent;

ik wil weten of je het risico neemt voor gek te staan

voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur van levend zijn.

 

Het interesseert me niet wat je allemaal dwarszit;

ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet.

Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven;

of je bent verschrompeld, je hebt afgesloten, uit angst voor de pijn.

Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf,

zonder weg te stoppen, vast te bijten.

 

Ik wil weten of je plezier kunt verdragen van mij en van jezelf,

of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten

tot in de toppen van je vingers en je tenen,

zonder te manen tot voorzichtigheid, tot realisme,

of ons te herinneren aan menselijke beperkingen.

 

Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is,

ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen om eerlijk te zijn naar jezelf;

of je verdenking van verraad kunt verdragen, zonder verraad te plegen aan je ziel.

Ik wil weten of je trouw kunt zijn, en dus te vertrouwen.

 

Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, ook als niet iedere dag even mooi is;

en of je jouw leven kunt herleiden tot haar bron.

Ik wil weten of je met falen kunt leven, het jouwe en het mijne,

en nog aan de rand van het meer kunt staan,

en JA kunt roepen tegen de zilveren gloed van de volle maan.

 

Het interesseert me niet waar je woont of hoeveel geld je bezit.

Ik wil weten of je na een nacht vol verdriet en vertwijfeling,

moe en gekneusd tot op het bot, kunt opstaan

en doet wat gedaan moet worden voor de kinderen.

 

Het interesseert me niet wie je bent of waar je vandaan komt;

Ik wil weten of je naast me zult staan als het er echt op aan komt en

niet terug zult deinzen.

 

Het interesseert me niet wáár of wàt of met wìe je gestudeerd hebt;

ik wil weten wat er van je overblijft als al het andere wegvalt.

Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf;

en of je werkelijk waardeert wat je gezelschap houdt in lege momenten.

 

Reacties zijn gesloten.